ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านป้ามีมี่ ไม่รู้ทำไม ทำไมไม่รู้สึกกลัวป้ามีมี่เลย ทั้งๆๆที่ไม่เยรู้จักกันมาก่อน
แถมรู้จักผ่านเพื่อนอีกต่างหาก
ที่บ้านหลังนี้มีป้ามีมี่ ลุงเซียร์ซึ่งเป็นแฟนของป้า(เป็นคนไทยเหมือนกาน) แล้วก็ลูกของป้ามีมี่ ที่พวกเรามะค่อยจรู้จักสักเท่าไร
เพราะว่าเค้าจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ข้างบนชั้น 2 พวกเราอยู่ชั้น 1 กะห้องใต้ดิน แระก็มีพี่คนไทยอีก 1 คนคือพี่โก๋
นี่คือบ้านที่พวกเรามาอยู่กะลุงและป้า
จริงๆๆแล้วป้ามีมี่ก็เช่าบ้านหลังนี้อยู่เหมือนกานไม่ได้ซื้อเอาไว้
คงอาจจะต้องย้ายบ่อยๆเลยไม่อยากซื้อก็เป็นได้ 
บ้านนี้ทำเลดีมากถึงแม้ว่าจะอยู่ทางใต้ของชิคาโกแต่ว่าเดินออกจากบ้านไปไม่กี่นาทีก็เจอซุปเปอร์มาเก็ตตั้งหลายแห่ง
มีของให้ชอปปิ้งทุกวัน แถมบางสัปดาห์มีโปรโมชั่นพิเศษลดแลกแจกแถม
ขอบอกว่าถูกกว่าเมืองไทยอีก ฮ่าๆๆ
ชีวิตยึดติดกับการชอปปิ้ง ++++
ทุกวันตอนเช้าส่วนใหญ่ป้ามีมี่หรือลุงเซียร์จะทำอาหารให้พวกเรากินเสมอ
เพราะผีมือของลุงกะป้าทำอาหารไทยได้อร่อยมาก (ถนัดกันคนละเมนู)
พวกเราก็เลยได้กินอาหารอร่อยทุกๆวัน
ถ้าวันไหนว่างๆๆอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เราก็จะมีปาร์ตี้เล็กๆๆน้อยกัน ทำอาหารด้วยกัน
อาหารส่วนใหญ่ก็อย่างเช่น ไก่ย่าง (อร่อยกว่าที่เมืองไทย อันนี้แพรคอนเฟิร์ม)
ส้มตำ ลาบ ยำวุ้นเส้น อารัยประมาณนี้
ตบท้ายด้วยเค้กเค้กเค้ก วัตถุดิบทุกประเภทหาได้
จากซุปเปอร์มาเก็ตแถวบ้านนั่งเอง
มีทุกอย่างให้คุณเลือกสรร
แฮปปี้มากๆๆ ความสุขดี ความสุขดี อยู่กะป้ามีมี่ อิอิ
................................................................................................อยู่ได้ 1 สัปดาห์เริ่มตัดสินใจไม่กลับบ้านแล้ว ทั้งๆๆที่คนที่เมืองไทยก็เป็นห่วงกันมากมาย
อยู่ดีๆก็มีปัญหาระลอกใหม่อีก เพราะทางโรงแรมแจ้งไปว่าพวกเราลาออกจากโรงแรมแล้ว
ทางตัวแทนของที่เมกาเลยบอกว่าให้เราหางานทำให้ได้ ถ้าหาไม่ได้จะส่งกลับเมืองไทย
โอ้วว สภาพแรงงานกะเหรี่ยงกลับมาอีกแล้ว
โอ้วว สภาพแรงงานกะเหรี่ยงกลับมาอีกแล้ว
ปัญหารุมเร้า ~_~
ทำไงดี จนปัญญา ป้ามีมี่พาไปหางานทำที่ร้านอาหารไทยตั้งหลายที่แต่ก็ไม่ได้
เพราะว่าเวลาที่จะทำงานมันก็เหลือแค่ 2 เดือนกว่าๆๆเท่านั้น
ซวยละตู......
ป้ามีมี่เลยช่วยฝากพวกเรา 3 คนไปทำเคเทอริ่ง ตอนแรกก็งงว่ามานคืออะไร
พอไปลองทำงานก็ถึงบางอ้อ เป็นอย่างงี้นี่เอง จะเป็นยังไงเด๋วมาดูกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น